Οι αρμονίες του Werckmeister

Τώρα τελευταία νιώθω ότι είμαι ο πρωταγωνιστής της ταινίας οι αρμονίες του Werckmeister (Werckmeister harmóniák).

Περιμένω με άγνοια στην αρχή αλλά με τρόμο στην συνέχεια το κακό.

Πάντως η ταινία έχει απόλυτη σχέση με διάφορα φωτογραφικά αργηστουργήματα. Πιστεύω ότι κάθε frame της ταινίας θα μπορούσε να έχει την δική του ταυτότητα και τον δικό του λόγο ύπαρξης ως μια αυτόνομη φωτογραφική οντότητα. Νομίζω επίσης ότι αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «γέφυρα» ανάμεσα στις δύο τέχνες.

Ίσως «φταίει» ότι είναι και οι δύο συμπατριώτες αλλά διακρίνω την άμεση επιρροή που έχει ο Kertesz στον Tarr.