Περιμένω τους Depeche… με μια τουλίπα

Λογικά μια και μιλάμε για depeche Mode η φωτογραφία θα έπρεπε να είναι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και όχι τουλίπα (που είναι η παραπάνω).
Περιμένουμε τους depeche λοιπόν. Τι είναι για μένα οι depeche Mode. Ένα ατελείωτο μοναδικό και καταπληκτικό παραμύθι που δεν λέει να τελειώσει. Είμαι της γενιάς του Violator και είμαι περήφανος για αυτό. Βέβαια με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι όλοι αυτοί που τους αγαπούν είναι περήφανοι για την δική τους γενία, και έχουν και τα επιχειρήματα τους (άλλος είναι της γενιάς του new life, άλλος του for the masses, άλλη μικρότερη του Exciter).

Για μένα dm είναι η εισαγωγή του clip του enjoy the silence, είναι το photographic (lazy photographer γαρ), είναι η απόγνωση του in your room, είναι οι φωτογραφίες του Anton Corbijn, είναι το nothing, είναι το lie to me…

Θεσσαλονίκη, Μαρτινίδης και η φωτογραφία

Φωτογραφία από την ωραιότερη και πιο αγαπημένη μου πόλη.
Να κάνω και ένα μικρό σχόλιο για το καινούργιο βιβλίο του Μαρτινίδη (ο θεός φυλάει τους άθεους, εκδ. Νεφέλη). Απολαμβάνω τους έλληνες «αστυνομικούς» λογοτέχνες. Και ως κάτοικος Θεσσαλονίκης μου αρέσει πάρα πολύ ο Μαρτινίδης (τουλάχιστο όσα βιβλία του έχω διαβάσει). Δείχνει την dark side of the moon πλευρά της πόλης. Η πλάκα είναι ότι αυτή η πλευρά είναι ορατή σε όλους και φαίνεται φυσιολογική!
Το προτείνω κυρίως σε όλους του κατοίκους της παράξενης πόλης μας.

Και μια και μιλάμε για αστυνομική λογοτεχνία θυμάμαι κάτι που είχα διαβάσει σε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα του Bernhard Schlink (τα ίχνη του χρήματος, εκδ. Κριτική). Παραφράζω τα λεγόμενα του τα οποία κολλάνε άψογα για την Θεσσαλονίκη: …αυτή η πόλη-τρελοκομείο όπου οι τρελοί κρατούν κλειδωμένους τους γιατρούς και τις νοσοκόμες είναι ένας κόσμος ξένος για μένα.

O επίμονος κηπουρός και η αμυγδαλιά

Το Σάββατο είδα τον επίμονο κηπουρό. Δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σας (γενικώς δεν είναι πολύ ενθουσιώδεις κριτικές) αλλά εμείς το λατρέψαμε. Σίγουρα δεν είναι για όλες τις ώρες. Σίγουρα μπορεί κάποιος να το απορρίψει εύκολα και γρήγορα. Όμως αν κάποιος σταθεί στην ταινία, στην σκηνοθεσία, στις ερμηνείες στην δομή, στο συναίσθημα, στη μουσική και πάνω από όλα στο περιβάλλον της ταινίας που δεν είναι άλλο από την Αφρική δεν θα μείνει ζημιωμένος.

Μην την δείτε μεσοβδόμαδα κουρασμένοι και νυσταγμένοι. Αφιερώστε της λίγο χρόνο και θα με θυμηθείτε.

Η φωτογραφία είναι από ένα δένδρο που δεν χρειάζεται κηπουρό, πόσο μάλλον επίμονο…

Going underground

Φωτογραφία από το μετρό της Αγ. Πετρούπολης. Είναι λίγο ως αρκετά τρομακτικό καθώς για να φτάσεις στο 4 επίπεδο πρέπει να κατέβεις από μία κυλιόμενη μεγάλης κλίσης και απίστευτα μεγάλης διάρκειας. Δεν έβλεπες που είναι το τέλος.
Και όταν μιλάμε για υπόγειους κολλάει πάντα το θρυλικό τραγούδι των Jam!

Manhunter και φωτογραφία από εκκλησία;

Χθες το βράδυ έβλεπα (για τρίτη φορά) το Manhunter, του αγαπημένου σκηνοθέτη Michael Mann (τώρα τελευταία μας τα έχει χαλάσει λίγο αλλά την περίοδο 92-99 μας έδωσε αριστουργήματα). Τώρα για την ταινία, όσοι δεν την έχουν δει πρέπει να τρέξουν. Διαμάντι της 80’s αισθητικής με απίστευτη φωτογραφία, και με ένα Dr. Lector, τον Brian Cox, λιγότερο υπερβολικό αλλά για μένα πολύ απολαυστικότερο από τον Hopkins.
Δείτε την, και δείτε στο καπάκι και το Red Dragon (το remake που έγινε το 2002 από τον Brett Ratner) με τους αστέρες Hopkins, Norton, Fiennes.
Προσωπικά η διαφορά τους είναι τεράστια. Ελπίζω να συμφωνήσετε.

Η φωτογραφία είναι από τον ναό του Σωτήρος στην Μόσχα. (η μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο)

Αναμονή για την έκθεση με αγαπημένη φωτογραφία

Σήμερα ανεβάζω μία φωτογραφία που την πιστεύω πάρα πολύ. Νομίζω ότι είναι από τις καλύτερες «ρώσικες».

Αύριο ξεκινά στην Θεσσαλονίκη η τρίτη διεθνής έκθεση βιβλίου. Θα είναι μέχρι την Κυριακή οπότε σίγουρα θα περάσουμε μια βόλτα. Το θέμα για φέτος είναι το κρασί και άλλοι γευστικοί πειρασμοί οπότε πανηγυρίζουμε!!!

Από την μια βιβλία, παρουσιάσεις, συζητήσεις και από την άλλη εκδηλώσεις όπως «η μαγεία της σοκολάτας» και «Ασύρτικο, Μοσχοφίλερο, Ξινόμαυρο,
Αγιωργήτικο: Γνωρίστε τις ελληνικές ποικιλίες σταφυλιού».

Οι θεσσαλονικείς θα είμαστε εκεί. Περιμένουμε και όλους τους άλλους!!!

Περισσότερες πληροφορίες στο site της έκθεσης

Άγρια Χλόη και αποδράσεις

Καταπληκτικό το διήμερο στο ωραιότερο νησί. Βέβαια η φωτογραφία είναι από την Σύρο αλλά δεν νομίζω ότι πειράζει κανένα. Είναι μια φωτογραφία κάλεσμα για εξορμήσεις.

Όλο το σαββατοκύριακο ακούγαμε του 2 τελευταίους δίσκους του Κ. Βήτα. (για σένα με αγάπη και άγρια χλόη). Παλιές αγάπες, βαθιές αγάπες.

Καλή επιτυχία και στους «εξεταζόμενους». Οι περισσότεροι από εμάς περάσαμε από την θέση σας. Είναι μία θέση κακά τα ψέματα λίγο καλύτερη από του κωπηλάτες των πλοίων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Βότκα και Wenders για την αντίσταση!!!

Πρόταση αντίστασης: βρείτε (δεν ξέρω πως, νοικιάστε, δανειστείτε ή όπως αλλιώς νομίζεται) τα φτερά του έρωτα του Wenders. Αγοράστε καμιά καλή βότκα (έφερα από την Πετρούπολη την καλύτερη όπως μου είπαν ρώσικη, με το όνομα beda και είναι συγκλονιστική). Κόψτε μοσχολέμονο, και ακολουθήστε την εξής διαδικασία:
Κάντε ένα δίωρο ζέσταμα με παλιά Cave και Joy Division (για τους πιο άρρωστους κάνουν και οι Tuxedomoon), πάρτε ένα ή δύο σφηνάκια με μοσχολέμονο μέσα και προσθέστε κρύα βότκα. Στην συνέχεια βάλτε την μέγιστη στιγμή του Wim και θα νιώσετε και εσείς άγγελοι και μάλιστα έκπτωτοι…

(μην ξεχνιόμαστε, το μπουκάλι δίπλα!!!)

Η αντίσταση πάει στους «σημερινούς» κινηματογράφους.

Θεσσαλονίκη και Περικλής Σφυρίδης

Ένα διάλειμμα στην σειρά των φωτογραφιών από την Ρωσία με μία από την Θεσσαλονίκη.
Και μια και μιλάμε για Θεσσαλονίκη αξίζει πραγματικά ο κόπος να διαβάσετε τα διηγήματα του Περικλή Σφυρίδη (κυκλοφορούν από τον Καστανιώτη όλα μαζί σε ένα βιβλίο) άσχετα αν κατοικείται ή όχι σε αυτήν το λιγότερο παράξενη πόλη… Παρατήρησα κάτι στα διηγήματα αυτά. Όσο πιο παλιά είναι γραμμένα (ξεκινάνε από το 77) τόσο πιο σύγχρονα μου φαίνονται.

Όσο αφορά το είναι σύγχρονο θυμάμαι πάντα μια φράση του θεατρικού σκηνοθέτη Peter Brook που την έμαθα από τον Πλάτων Ριβέλλη: σύγχρονο είναι ότι σε πιάνει από τον λαιμό…
Πραγματικά φράση λεπίδα που δίνει απάντηση σε κάθε τύπου ταμπέλες

Η λίμνη των κύκνων και οι Slowdive

Στην παραπάνω πανοραμική φωτογραφία απεικονίζεται η λίμνη της Μόσχας από την οποία εμπνεύστηκε ο μέγας Tchaikovsky το πλέον διάσημο του έργο, την λίμνη των κύκνων.

Τώρα που κολλάνε οι Slowdive; Οι Slowdive είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Είναι από αυτά που χαρακτηρίζω «καμένα» γιατί πολύ απλά τα ακούς και σε καίνε. Σας προτείνω οποιονδήποτε από τους τρεις δίσκους τους.

Περιμένετε το ηλιοβασίλεμα, βάλτε και Slowdive και αύριο το πρωί θα κλείσετε δωμάτια, ακτοπλοϊκά κ.τ.λ. για Αμοργό.

Όλα είναι κοντά... Tortoise

Τα στοιχεία της φωτογραφίας ενώ φαίνονται να είναι στην ίδια απόσταση, δεν είναι. Απέχουν χιλιόμετρα. Είναι ο πύργος τηλεόρασης, το μνημείο για την διαστημική τεχνολογία (μπροστά στο αντίστοιχο μουσείο), και ένα απλό «φωτιστικό δρόμου»… όλα στην Μόσχα.

Αααα και σας παρακαλώ ακούστε την μέγιστη διασκευή του thunder road του Boss από τους Tortoise και τον Bonnie Prince Billy

Ο ναός της Αναστάσεως και ο Hal Hartley

Από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες είναι ο Hal Hartley. Χθες ξαναβλέποντας το Flirt διαπίστωσα με τρόμο την σχέση που έχει με μία άλλη αγαπημένη μου ταινία, τις αρμονίες του Werckmeister…
Υπάρχει κανείς ομοιοπαθής;

Μια από τις επόμενες μέρες θα αναφέρω περισσότερα για τον Hartley, που η αλήθεια είναι ότι έχει καιρό να μας δώσει κάτι καλό αλλά για μένα με αυτά που έχει κάνει έχει το ακαταλόγιστο.
Φωτογραφία από τον ναό της Αναστάσεως στην Αγ. Πετρούπολη.

Ο Μόσχοβας, ο Roth και ο Αλεξάκης

 

Μου αρέσει πάρα πολύ να ακούω μουσική όταν διαβάζω κάποιο μυθιστόρημα. Αλλά όχι πάντα κάτι συγκεκριμένο. Για παράδειγμα όταν διάβασα το μυθιστόρημα του αγαπημένου συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη, Οι ξένες λέξεις έψαχνα να βρω Αφρικάνικα πράγματα. Από τότε έχω γίνει φανατικός της όποιας Αφρικάνικης μουσικής φτάνει μέχρι εδώ.
Από την άλλη όταν διαβάζω Roth θα κινηθώ είτε σε oldies αμερικανικά είτε σε μεγάλη μουσική. Νομίζω ότι είναι από τους συγγραφείς που δεν σου δίνουν και πολλά περιθώρια στο soundtrack των βιβλίων τους.

Πολλά είπα! Η φωτογραφία απεικονίζει τον ποταμό Μόσχοβα και το Κρεμλίνο στην Μόσχα. 

Το μπουκάλι στο ποτάμι

 

Ο σημερινός τίτλος του post (φωτογραφία από τα άπειρα μπουκάλια που βρίσκονται στους δρόμους της Αγ. Πετρούπολης) μου θύμισε μια παλιά ταινία, από τις πρώτες του Polanski, το Μαχαίρι στο Νερό. Περίεργη, ασπρόμαυρη, απειλητική, μυστήρια…
Οπωσδήποτε!!! 

Η γέφυρα από την Αγ. Πετρούπολη στις Κυκλάδες

 

Η φωτογραφία άνωθεν είναι από τον ποταμό Μόικα της Αγ. Πετρούπολης. Η αλήθεια είναι ότι τους φάγαμε 10 μέρες ηλιοφάνειας από τις 66 που έχουν κάθε χρόνο…

Βέβαια όσο πλησιάζει το καλοκαιράκι μας τραβάει ο Νότος. Είμαστε ακόμη στην αναζήτηση για που.
Πάντως οι πολύ τυχεροί είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν και μια πολύ μικρή (2-3 μέρες) εξόρμηση σε κανένα νησάκι τώρα την άνοιξη παρέα. Εμείς την άλλη εβδομάδα θα κάνουμε μια βολτούλα στο ωραιότερο νησί των Κυκλάδων παρέα με τον τελευταίο δίσκο του Salif Keita (M’ bemba).

Είναι τρομερή η προσμονή ενός τέτοιου ταξιδιού ειδικά όταν βρίσκεσαι μέσα στον κακό χαμό. 

Όταν θα λιώσουν οι πάγοι

 

Πάντα μου άρεσε αυτή η φράση: «όταν θα λιώσουν οι πάγοι». Περισσότερο όμως απειλητική μου φαίνεται…
Στην φωτογραφία ο ημι-παγωμένος ποταμός Νέβα στην Αγ. Πετρούπολη.

Θα αναφέρω και σήμερα ένα ost που μάλλον είναι ανώτερο από την αρκετά καλή ομολογουμένως ταινία που περικλείει. Μιλάω για το soundtrack του Mysterious Skin από τους Robin Guthrie και Harold Budd. Είναι γνωστό ότι ο πρώτος ήταν μέλος των λατρεμένων Cocteau Twins (έχει και blog εδώ http://pulp.orangephotography.com/robin/) και ο δεύτερος μάστορας της ambient. Το soundtrack τώρα είναι ένα αριστούργημα της ηλεκτρονικής μουσικής και δένει απόλυτα με την τραγικότητα (την όποια τέλος πάντων) της ταινίας. 

Επιστροφή στο Νότο και η κόκκινη Πλατεία

 

Η επιστροφή από το ρωσικό οδοιπορικό (Αγ. Πετρούπολη - Μόσχα) με βρήκε το λιγότερο απροετοίμαστο.
Θα έχω πολλά μα πω και να δείξω στη συνέχεια...
Προς το παρόν επεξεργάζομαι φωτογραφίες και βίντεο ακούγοντας το καταπληκτικό soundtrack του broken flowers.
Καλώς σας ξαναβρήκα!!!