Το μυστικό του Brokeback Mountain βγαίνει σήμερα. Το μυστικό του Παγγαίου είναι μάλλον γνωστό στους περισσότερους και είναι τα απίστευτα κρασιά που δίνει. Είμαι φανατικός και της γενικότερης περιοχής και ειδικότερα της Καβάλας από όπου και η φωτογραφία.
Αξίζει πραγματικά η διαδρομή με το αυτοκίνητο στα χωριά γύρω από την Κομοτηνή. Η φωτογραφία είναι από ένα τέτοιο δρόμο.
Και καλά θα κάνετε να ακούτε και τον δίσκο για κροκόδειλους της Susheela Raman (Music For Crocodiles). Θα επανέλθω σε αυτό τον δίσκο καθώς είναι εξαιρετικός.
Χθες το βράδυ έβλεπα χειμερινού Ολυμπιακούς, καλλιτεχνικό πατινάζ. Το τελευταίο ζευγάρι, ήταν πολύ δυνατό και μάλιστα Κινέζοι. Περίμενα να τους δω. (δεν είναι και πολύ συνηθισμένο για μένα να βλέπεις Κινέζους σε πατινάζ)
Να μην τα πολυλογώ στην πρώτη τους σοβαρή προσπάθεια (κάτι τετραπλό κάτι) η κοπέλα γκρεμοτσακίστηκε. Πάει λέω, και ακυρώθηκε και χτύπησε.
Αλλά συνέχισαν. Αμέσως σκέφτηκα πως αυτό είναι αθλητισμός. Χωρίς χορηγούς χωρίς τίποτα, χωρίς ελπίδα νίκης συνέχισαν.
Αλλά έκανα λάθος!!! Με τις πτώσεις δεν ακυρώνεσαι απλώς χάνεις ένα βαθμό.
Τελικά βγήκαν δεύτεροι. Χαλάλι το πέσιμο.
Η φωτογραφία είναι από την ιχθυόσκαλα Καβάλας το περασμένο καλοκαίρι κατά το χάραμα.
Κυριακή και από το πρωί ασχολούμαι με ένα παλαιότερο δίσκο των Jazzanova, το in between. Προετοιμάζομαι για το τελευταίο remixes.
Όσο για την φωτογραφία μάλλον θα κάνω καιρώ να ασχοληθώ ξανά με τέτοιου είδους θέματα.
Μήπως είμαι και εγώ θύμα (ίσως και μεγαλύτερο) από τα πουλάκια;
Ακούω από χθες το Saturday’s Gone από τον δίσκο των Isobel Campbell και
Mark Lanegan από το καινούργιο ballad of the broken seas. Νομίζω είναι ότι πρέπει με την μέρα.
Προσωπικά μου αρέσουν τόσο οι Belle and Sebastian όσο και οι Screaming trees. Δεν ήξερα τι να περιμένω από το κράμα αυτό.
Ίσως είναι ακόμη νωρίς για κρίσεις πόσο μάλλον για επικρίσεις.
Η παραπάνω φωτογραφία μου θυμίζει την εξαιρετική συλλογή διηγημάτων του Φ. Ταμβακάκη, άδεια ξενοδοχεία (Έστια).
Δηλαδή φωτογραφία σε πλήρη αντίθεση με το κρύο των ημερών. Σε αντιστοιχία στα διηγήματα του Ταμβακάκη οι ήρωες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το περιβάλλον των ξενοδοχείων.
Αλλά μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως καταχρηστικά συνδέσαμε τους τόπους αυτούς με γεμάτα από κόσμο ξενοδοχεία; Μήπως οι ήρωες σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ακόμη περισσότερο μόνοι;
Για την φωτογραφία δεν ξέρω αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι τα παραπάνω διηγήματα πρέπει να τα αναζητήσετε.
Πλησιάζει Σαββατοκύριακο και πολύ από σας (μακάρι να μπορούσα και εγώ) ετοιμάζονται για τα χιονοδρομικά. Βρισκόμαστε στον καλύτερο χιονοδρομικό μήνα. Εκμεταλλευτείτε το.
Τι είναι αυτό που σου μένει σαν αίσθηση κατά την επιστροφή από κάποιο χιονοδρομικό; Για μένα μάλλον η ησυχία και η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει το βουνό. Προφανώς δεν είναι αληθινή με τόσα χρήματα που δίνεις για ενοικίαση χιονοπέδιλων και για τους αναβατήρες αλλά ακόμη όπως έλεγαν και οι dM, everything counts in large amounts…
Η φωτογραφία είναι για να σας ανεβάσω την διάθεση για το βουνό!!!
Ανήκει το Garden State στην κατηγορία των λεγόμενων για μένα καταραμένων ταινιών (βλέπε before the sunset, Un homme et une femme);
Ίσως.
Το θέμα είναι ότι αν πας να κρίνεις αντικειμενικά με καθαρά κινηματογραφικά κριτήρια ταινίες σαν και αυτές ή σαν το Trust του Hartley ίσως τελικά χάσεις όλη μα όλη την ουσία.
Ποια είναι η ουσία; Όταν ακούς τραγούδια σαν το Let Go των Frou Frou χρειάζεται ΟΞΥΓΟΝΟ!!!
Τελικά λινγουίνι με πέστο σε συνδυασμό με ένα εκ Δράμας λευκό κτήμα Παυλίδη (από τους πιο φιλόξενους οινοπαραγωγούς) είναι κάτι το μοναδικό.
Εγώ πάντως προτίμησα να συνοδεύσω το χθεσινοβραδινό δείπνο με ένα best του Adriano Celentano. Ώρες ώρες και εγώ απορώ με τις επιλογές μου.
Τελικά ποιος είναι ο τέλειος συνδιασμός με το χιόνι;
Όπως συμφωνήσαμε το πρωί με ένα φίλο είναι ο εξής: παντοφλίτσα, ρόμπα, φουλάρι, πίπα, κονιάκ και Παβαρότι.
Τελικά νομίζω ότι όλα είναι προσχεδιασμένα. Ο καιρός μας βάζει στο κλίμα για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες που ξεκινάν οσονούπω.
Σήμερα, σε αντίθεση με τον μουντό καιρό άκουγα το πρωί Housemartins και θυμήθηκα τα παλιά που λένε. Οι Housemartins είναι σαν τα αστυνομικά μυθιστορήματα: έχει διαβάσει ένα τα έχεις διαβάσει όλα, έχεις ακούσει ένα τραγούδι τα έχεις ακούσει όλα.
Όμως τα ακούς και τα ξανά ακούς και τα ξανά ακούς και κρυφά μέσα σου τα απολαμβάνεις πολύ περισσότερο από τα καινούργια indie pop. Αντίστοιχα και με τα αστυνομικά μυθιστορήματα σε σχέση με τύπους βιβλίων που θα έπρεπε να μας αρέσουν περισσότερο.
Για αυτό λοιπόν και η φωτογραφία : Me and the farmer!!!
Κάθε δυο χρόνια περίπου, τα μεγάλα στούντιο βγάζουν ταινίες τύπου 21 γραμμαρίων ή Crash. Σήμερα είδα το δεύτερο. Σκηνοθετικά άψογο, δυνατοί χαρακτήρες, όλα μαζί του.
Το πρόβλημα όμως σε αυτές τις ταινίες είναι ο εντονότατος διδακτισμός τους. Σαν να μας κάνουν μάθημα ηθικής. Ηθική ταλαιπωρία θα έλεγα ότι τραβάμε. Κλασσικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας ήταν και το traffic. Τέλος πάντων δεν θέλω να τραβάω και πολύ τα posts.
Πάντως αν είναι να δείτε ένα crash δείτε αυτό του Cronenberg ή ακόμη καλύτερα διαβάστε και το μέγιστο βιβλίο του J.G. Ballard.
Κάθε άνοιξη κάνουμε ένα ταξιδάκι στις Κυκλάδες. Εδώ και τέσσερα χρόνια. Δεν είναι μεγάλο σε διάρκεια. Το πολύ πέντε μέρες.
Νομίζω ότι όλα τα νησιά των Κυκλάδων εκείνη την εποχή είναι το λιγότερο μαγευτικά.
Βέβαια η ερώτηση είναι τι θα κάνουμε το καλοκαίρι αν φάμε όλα τα λεφτά από την άνοιξη.
Η απάντηση βρίσκεται στο τραγούδι του Ζήκα, Πάμε Νότια…
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από την Νάουσα της Πάρου.
Τελικά γιατί τα περισσότερα κρασιά στην Βόρεια Ελλάδα, αποτελούνται και από Cabernet Sauvignon;
Νομίζω όλοι θα θέλαμε και κάτι διαφορετικό.
Μάλλον ο δίσκος της χρονίας είναι αυτός των Elbow (Leaders Of The Free World). Η αλήθεια είναι βέβαια ότι και οι Block Party αλλά και My Morning Jacket ήταν εξαιρετικοί. Τώρα γιατί για ακόμη μια φορά περισσότερες ώρες άκουγα το playing the angel, άγνωστο.
