Τι μένει τελικά; (Crumey και Air Formation επίσης)

Τελικά τι σου μένει από ένα ταξίδι. Η πρώτη λυτρωτική βουτιά; Ένα τραγούδι κάτω από τον καυτό ήλιο; Μία ψαρόσουπα; Τα ζεστά ρακόμελα;

Σε ένα από τα βιβλία που διάβασα στα Κουφονήσια (χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί σημαντικό μέρος του το διάβασα στις παραλίες του κάτω Κουφονησίου και στην θρυλική-μοναδική ταβέρνα του Βενετσάνου) το O Κύριος Μι του Adrew Crumey (πόλις) αναφέρεται ότι κάθε άνθρωπος αισθάνεται μόνο 3 δευτερόλεπτα. Όλα τα άλλα είναι ανάμνηση.

Οπότε μάλλον η ανάμνηση είναι πολύ σημαντική γιατί ακόμη νιώθω την αλμύρα πάνω μου, ακόμη νιώθω να μου κόβεται η αναπνοή στην πρώτη γουλιά ζεστού ρακόμελου και ακόμη ακούω τα διαμάντια των Air Formation (μοναδικός δίσκος το Daylight Storms) αν και βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη…