Φωτογραφία και βιβλία και βιβλία και βιβλία...

Φωτογραφία έντονης αυτοαναφορικότητας (παρατηρήστε τις οθόνες...) των βιβλίων που διάβασα τελευταίως (κυρίως στο νησάκι)

1. Μιμή Θεοχάρη - θαμμένοι στον γρανίτη (εκδ. Ποντίκι). Αστυνομικό, ατμοσφαιρικό, βουκολικό, με αρώματα βόρεια. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός: ο Γρανίτης είναι ένα χωρίο που βρίσκεται κοντά στη Δράμα (που είναι κοντά στην Καβάλα), κοντά στο αγαπημένο μου χιονοδρομικό (Φαλακρό) και κοντά στο αγαπημένο μου οινοποιείο (κτήμα Παυλίδη). Οπότε...

2. Δ. Μαμαλούκας - Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δ. Μόστρα (Καστανιώτης). Υπάρχουν βιβλία, τραγούδια ή ταινίες που "πέφτεις" πάνω τους μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή της ζωής σου και σε συνταράζουν (άσχετα από την πραγματική καλλιτεχνική τους αξία). Υπάρχουν όμως και άλλα που τα απολαμβάνεις πραγματικά. Σε αυτή τη δεύτερη και κατά την γνώμη μου πιο δύσκολη κατηγορία είναι το βιβλίο του Μαμαλούκα που είναι πραγματικά απολαυστικό. Έχουν λεχθεί πολλά από πολλούς για τον Μόστρα. Εγώ μονό θα αναφέρω την σύμπτωση(?) του Μόστρα--Mostri και ότι μπαίνω στον κύκλο φανατικών υποστηρικτών του Δ. Μαμαλούκα!

3. A. Crumey - Ο κύριος Μι (Πόλις). Έχοντας διαβάσει το Μόμπιους Ντικ (το οποίο εδώ που τα λέμε έχει απαντήσεις για όλα τα μυστήρια που πολλούς από εμάς βασανίζουν τρεις season τώρα) μπορώ να πω ότι ο κύριος Μι είναι εξίσου έξυπνο και μοναδικό βιβλίο. Τρεις καταπληκτικές ιστορίες (μπλέκονται ο Ρουσσώ, ο Προυστ, επιστήμονες, καθηγητές, το σήμερα, το χθες).
Προσωπικά λόγο φυσικής και μαθηματικών προτιμώ το Μόμπιους Ντικ (η μετάφραση και ο σχολιασμός του Τεύκρου Μηχαηλίδη είναι απίστευτη) αλλά αν αναζητάτε τον χαμένο χρόνο σίγουρα θα σας κάνει παρέα ο κ. Μι.