Editors ή Interpol?

Φωτογραφία απομονωμένης παραλίας.

Τελικά Editors ή Interpol;

Από τα λίγα που άκουσα ακόμη δεν μπορώ να αποφασίσω. Αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που έχουμε να ακούμε πολυαναμενόμενα για το καλοκαίρι...

...for the masses

Η φωτογραφία δεν θυμίζει κάτι από τα παλιά;

Spreading the news... dM - - music for the masses

Ομπρέλες και line up

Φωτογραφία από τις "ομπρέλες" της παραλίας.

Πως βρίσκετε το line up Smashing, Manics κτλ. Εξαιρετικό! (αν είχαμε φυσικά 1997 και όχι 2007) Τι να πεις.

Βέβαια εξαιρετική περίπτωση είναι ο/οι Beirut (και η Sophie Solomon φυσικά) αλλά Τρίτη. Δύσκολο, πολύ δύσκολο για μας τους βόρειους.

Xθές οι placebo άκουσα ότι ήταν εξαιρετικοί. Θυμάμαι που τους είχα δει σε κάποιο από τα πρώτα rockwave, στην πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας. Ήταν μόλις είχαν βγάλει τον πραγματικά εξαιρετικό Without You I'm Nothing. Από εκεί και πέρα τους έχασα.
Τέλος πάντων. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το line up της μέρας εκείνης ήταν: Mercury Rev (με καλύτερο τότε δίσκο της χρονιάς για ΝΜΕ), deus, placebo και blur...

Joy Division...

Η παραπάνω φωτογραφία είναι η κλασσική περίπτωση "προς παραλία".

Βλέποντας ένα live στο youtube μου ήρθε η απορία: τελικά ποιος έχει το δικαίωμα να εκτελεί τραγούδια των Joy Division.

Πάντως εμείς παλιά λέγαμε ότι άλλο ναι αλλά όχι Joy Division. Ποτέ διασκευή, ποτέ αναπαραγωγή.

Μπομπιους... Cinematic και ένας γερανός

Τελικά το Μόμπιους Ντικ είναι μία διαφορετική οπτική της εφεύρεσης του Μορέλ;

Φωτογραφία... και γερανός...

Ακούω και το καινούργιο (αριστούργημα) των CINEMATIC ORCHESTRA - Ma Fleur

Ότι πρέπει για τα ατελείωτα ηλιοβασιλέματα που έρχονται...

Ελκυστές και ο Μάγος

Φωτογραφία αντίθεσης. (προφανώς με την προηγούμενη)

...αντικείμενα που ονομάζονται "ελκυστές": προορισμοί στους οποίους αναπόφευκτα θα φτάσεις, αρκεί να βρεθείς κάπου στην περιοχή τους...

Πρέπει να γυρίσουμε όλοι πίσω!

και ο Nicholas Urfe του Μάγου... πίσω έβλεπε...

New Life... για το κακό

Η φωτογραφία είναι για να ξορκίσουμε το κακό.

Περιμένοντας... το Νάξος να μας πάει στο Κουφονήσι, βλέπω φωτογραφίες του Gursky και διαβάζω το Μόμπιους Ντικ.

Πάντως όσο ακούω-διαβάζω μουδιασμένες κριτικές για τους καινούργιους Arcade Fire τόσο περισσότερο μου αρέσουν και τόσο περισσότερο θα αρχίσουμε να ψάχνουμε κεντροευρωπαϊκούς προορισμούς για το τέλος του καλοκαιριού. (και προφανώς όχι στα 70 περίπου χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας).


ΥΓ. Άλλαξα το layout-template και ελπίζω να λύθηκαν πολλά από τα προβλήματα που υπήρχαν. Για να δούμε...

Όπως λένε και κάτι παιδιά new life...

Παραλία και Tropicalia!

Καταπληκτική περσινή συλλογή: Tropicalia: A Brazilian Revolution In Sound (Soul Jazz)

Ότι πρέπει! Δεν είναι τα πολύ γνωστά αλλά απίστευτη αίσθηση, ρυθμό και...

Ως φανατικός της tropicalia μπορώ να πω ότι κάθε φορά που απολαμβάνω βραζιλιάνικους ύμνους μου έρχονται στο μυαλό δύο ταινίες.

Η πρώτη είναι το "ένας άντρας και μια γυναίκα" με την τρομερή σκηνή του Pierre Barouh να τραγουδάει και να αναφέρει τα ιερά τέρατα της βραζιλιάνικης μουσικής. Θυμίζω εδώ και το αριστούργημα-ταινία-ντοκιμαντέρ του Barouh, Saravah για την βραζιλιάνικη μουσική. Αναζητήστε το σε τίποτα amazon και θα με θυμηθείτε...

Η δεύτερη ταινία που μου έρχεται στο μυαλό όμως είναι η "πόλη του θεού"...

Δύο όψεις.
Επιλογή και στάση ζωής.
Από το ίδιο μέρος.

Θυμίζει (δεν θυμίζει;) και τα δικά μας

Lost Control

Η σημερινή βροχερή μέρα το επιβάλει.

Περιμένω την ταινία όσο τίποτα άλλο. Ταινία για την μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών. Για την τραγικότερη φιγούρα όλων των εποχών.

She's lost CONTROL again

CONTROL

Joy Division και αυτός που μας στοίχειωσε, ο Ian.

Σκηνοθετεί ένας επίσης αγαπημένος από τα παλιά. Ο μέγας φωτογράφος Anton Corbijn (τρομερές δουλειές με depeche, cave αλλά και ένα μικρό-ανεκτίμητο φωτογραφικό δείγμα με τους Joy Division)


Η μοναδική μου επιφύλαξη να την πω είναι η προσκόλληση στο βιβλίο της συζύγου του Ian, Deborah (Για οποίον ενδιαφέρεται λέγεται Αγγίζοντας από απόσταση και είχε εκδοθεί από τον Λιβάνη).
Όχι ότι το βιβλίο δεν μας αποκάλυπτε πολλά αλλά είχαμε πολλές φορές την αίσθηση ότι η Deborah έγγραψε το βιβλίο για να μας πει τον πόνο της για της απιστίες του Ian και όχι για το τι πραγματικά συνέβη...



Και μια φωτογραφία από εμένα τιμής ένεκεν...

Το σβήσιμο

Είχα διαβάσει πριν καιρό την Αμερικανική Έρημος του καθ. Πέρσιβαλ Έβερετ και είχα ενθουσιαστεί (Πόλις). Χθες διάβασα και το πρώτο βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει από τον ίδιο εκδοτικό οίκο: Το σβήσιμο.

DETELE.

Εξαιρετικό και αυτό. Για ακόμη μια φορά ο Έβερετ καυστικός, πολύχρωμος, επικριτικός, απολαυστικός.

DEL.

Μεγάλη στιγμή ο καυγάς των δύο αντίπαλων (?) συγγραφικών στρατοπέδων, με τον πρώτο να προσέρχεται στο καυγά φωνάζοντας την πρώτη φράση από το Ουράνιο τόξο της βαρύτητας του Πύντσον...

SHIFT+DEL.

Η πρώτη βουτιά στη θάλασσα τα σβήνει όλα. Ξεπλένει όλες τις αμαρτίες. Τις διαγράφει οριστικά.